۲۵
آذر
ما بدان قامت و بالا نگرانیم هنوز!
وز غمت خون دل از دیده روانیم هنوز!
جز تو یاری نگرفتیم و نخواهیم گرفت!
بر همان عهد که بودیم بر آنیم هنوز!
بامید تو شب خویشتن آریم به روز!
آن جفا دیده که بودیم همانیم هنوز!
ای دریغا که پس از آن همه جانبازیها!
بر سر کوی تو بی نام و نشانیم هنوز!
دیگران وادی عشق تو بپایان بردند!
ما بیاد تو در این دشت دوانیم هنوز!
آرمیدند همه در حرم حرمت و ما!
ساکن کوی خرابات مغانیم هنوز!
نوبهار آمد و بگذشت ولیکن من و دل!
همچنان در تب آسیب خزانیم هنوز!
نه گلت خار برآورد و نه از جورت کاست!
باری از هستی خود ما بگمانیم هنوز!
بس شگفت است که با اینهمه تابش چون بخت !
در پس پرده ی پندار نهانیم هنوز !
ما از این چرخ کهن گر چه بسی پیر تریم !
همچنان از مدد عشق جوانیم هنوز !
ادیب نیشابوری
تقدیم به.....
